Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, oznacza to, że łączy w sobie  i czerpie wiedzę z wielu dyscyplin naukowych, np. medycyny, psychologii, językoznawstwa, ortodoncji, anatomii, itp.  Dzięki takiemu podejściu logopeda posiada niezbędną wiedzę, aby właściwie rozpoznać problem z jakim zgłasza się pacjent i udzielić  pomocy.

Zaglądając do źródeł znajdziemy różne definicje logopedii, generalnie możemy przyjąć, że  to nauka zajmująca się etiologią i patogenezą zaburzeń mowy, ich rozpoznawaniem, zapobieganiem oraz usuwaniem (Jastrzębowska, 2003).  W zależności od podmiotu i przedmiotu zainteresowań logopedii wykształciło się kilka specjalności, np. surdologopedia (praca z osobami niesłyszącymi), balbutologopedia (praca z osobami jąkającymi się), logopedia artystyczna ( praca osobami, które zawodowo posługują się głosem, np. aktorzy) czy neurologopedia ( praca z osobami, które mają uszkodzenia układu nerwowego). Przez długi czas logopeda (i logopedia) był postrzegany jako osoba pracująca z dziećmi. Jednak od pewnego czasu logopedzi pracują także z osobami dorosłymi.

U dorosłych najczęstszymi przyczynami zaburzeń mowy i komunikowania się są różnego rodzaju choroby układu nerwowego, np. udary mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe, choroby neurozwyrodnieniowe (choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, itd.), choroby bakteryjne i wirusowe. Często skutkiem tych chorób, oprócz niepełnosprawności ruchowej, są zaburzenia mowy. Przejawiają się one w różny sposób, mają różny poziom głębokości, w różnym stopniu wpływają na poziom porozumiewania się z otoczeniem.  I tutaj właśnie „wkracza” logopeda albo neurologopeda (specjalista, który posiada szeroką wiedzę na temat schorzeń układu nerwowego), który po dokładnym zbadaniu pacjenta i rozpoznaniu występujących zaburzeń (afazja i/lub dysartria) zaleci odpowiednią terapię, mającą na celu usprawnienie porozumiewania się.

Od niedawna w neurologopedii (logopedii) pojawiła się możliwość pracy z pacjentami, którzy mają trudności przy jedzeniu. U podłoża zaburzeń połykania leżą, podobnie jak w przypadku mowy,  uszkodzenia w obrębie układu nerwowego lub przyczyny pooperacyjne. Zaburzenia połykania to DYSFAGIA.  Neurologopeda (logopeda) dopierając właściwe metody pracy z pacjentem potrafi w znaczący sposób poprawić komfort spożywania posiłków.

Autor artykułu: Tatiana Lewicka